“Post-Hümanizmde Queer Ufku” temasıyla yayınlanan KacsQueer+’nin 13. sayısı insan, doğa ve kültür arasındaki hiyerarşik ayrımları sarsan; siborglardan likenlere, trans hayvanlardan queer ekolojilere kadar geniş bir yelpazede, bedenlerin sınırlarını ve kimlik kategorilerini yeniden düşünmeye davet ediyor.

David Griffiths’in Likenler İçin Queer Teorisi, biyolojik bireyselliği sorgularken cinsellik, beden ve toplumsallık hakkında yeni sorular soruyor. Myra J. Hird’ün Hayvanlarda Trans/lık makalesi, insan olmayan hayvanların davranışlarını kullanarak insan toplumsallığını doğrulama çabalarını eleştiriyor. Karen Barad, Doğanın Queer Performatifliği başlıklı yazısıyla doğa-kültür ayrımını kendi kavramsal bagajı içinden yeniden okuyor ve insanı insan olmayandan ayıran kesiğin nasıl maddeleştiğini, hangi kurucu etkilere yol açtığını sorguluyor.

Sergi bölümünde Cansu Yıldıran’ın alternatif yakınlıkların izinde, queer ve posthümanist düşüncenin ilham verici kesişiminde alan peyzajları yer alıyor.

Gülşah Özgen, siborg figürünün özcü ve doğalçı varsayımlara yaptığı müdahaleden yola çıkarak Evolution filminin bir okumasını yaparken, Özlem Güçlü de, feminist ve LGBTİ+ mücadele ile köpekler için sokakta yaşam mücadelesi arasında ortak bir yaşam ilhamı görüyor: Üreme dışı akrabalıklarda, alışılmadık yakınlıklarda, sokakta yaşama/yaşatma ısrarında, ihtimamda yeşeren bir ilham. Güçlü, “Burdayım aşkım” diyen sese “sokaktayım, yanındayım diyen ses karşılık veriyor.