Zamanın ruhundan bahsedeceksek eğer, yaşadığımız dönemi neyle tarif edeceğiz?

Geçmişe özlem, ihya arzusu? “Çılgın” projeler; “EN”lerle ifade edilen büyüklük tutkusu? Bugünü ve geçmişi birbirine bağlayan süreklilik; icat edilen tarih, imal edilen destanlar?

Hepsi ve daha fazlası muhafazakar bir kimliği yeniden inşa eden yapı taşları. Bu kimliğin etrafında örülen hikaye gücünü temsili bir ecdat kavramından alıyor. Son model tekniğiyle “yerli ve milli” bir istikbal vadediyor. Buna karşın “kökü dışarda” trendleri “makbul” beğenilere dönüştürüyor.

Neo Osmanlı – Yeni Türkiye” son yirmi yılda gözle görülür biçimde artan milliyetçi/İslami muhafazakâr dalgayla ilgili. Dükkan isimlerinden modaya, aksesuarlardan televizyon dizilerine kadar her alanda Osmanlı’ya verilen referanslar, bayraklar, tuğralar ve mimari üzerinden yaratılan sembolizmin izini sürüyor. Kamusal alanda bu semboller üzerinden yürütülen “Eski” ve “Yeni” Türkiye mücadelesini takip ediyor ve özetle şu soruyu soruyor:

Sokakta, meydanda, televizyonda kısaca her yerde karşılaştığımız hayaller hangi hayatlarda yaşanıyor?