Öykü Önal’ın otoportrelerinden oluşan fotoğraf kitabı, yaşamının muğlak ve örtülü alanlarından izler barındırıyor. Sanatçının çocukluk yazlarını geçirdiğini halasının yazlığına yıllar sonra dönmesiyle başladığı arayış, büyümenin yarattığı baskıları izliyor. Kimlik olgusuna ve kendi kimliğine -ya da yokluğuna- karşı tutunduğu alaycı tavırı gözler önüne süren fotoğrafları, mahreme ve bedene dair algımızı sorgulatıyor.
“İç sıkıntısı, uzaklarda bir öykü arıyorum. Gerisi sessizlik, eksiklik. Şu an oturduğum sandalyede babaannem oturuyor. ‘heh, şöyle söylesene sesli sesli’ diyor. Ne mırıldandığımı bilmiyorum. Öyle bir şarkı yok. İç sıkıntısı. Sessizliğim bana ait. ” (Öykü Önal)