Suya, taşa, toprağa, havaya, hatta neden olmasın, koltuklara bakarken hislendiğin, düşündüğün, hayatı anlamaya çalıştığın anların fotoğrafları. Geçmişin kaydını tutmak, hiçbir şeyi unutmamak, dolayısıyla her şeyi biriktirmekle ilgili senin de muhakkak kaygıların vardır. Bunlardan sıyrılma arzusuyla artık arkana değil önüne bakmaya karar verdiğinde, zamanı ancak çizgisel olarak algılayabilen beyninin, geleceği geçmişten bağımsız olarak düşünemediğinin farkına varıyorsun; geleceği hayal etmek aslında bir nostalji. Arşivindeki fotoğraflara bakarken, çekildikleri zamana dönmeye çalışmaktansa, sana bugün hissettirdiklerine odaklanmak bir teselli olabilir. Sonuçta bugün, yarına dünden daha yakın. Fotoğrafları baktığın anın taze hisleriyle güncellerken, geçmiş ve gelecek arasındaki gerginliği gevşeten şeyin bugünde olduğunu fark ediyorsun; bugün baktığın yerde. Geçmiş de gelecek de kendine şu an anlattığın hikayelerden ibaret. Anda olan her şey ise geçici, hiçbir his nihai değil. Zamanın döngüsünde sana açıklığı sağlayan, her gün değişen, dönüşen hikâyeler anlatmana vesile olan Bugün’e ithafen, Zamane Kartları.