Orgel Kontu yakışıklı, büyüleyici ve kaygısız bir aristokrattır. Güzel Orgel Kontesi ise kocasını her şeyden çok seviyordur. Günlerden bir gün, Orgeller bir sirkin sahne arkasında zeki ve genç François Séryeuse’le tanışır ve arkadaş olurlar. Bu uygar ve nüktedan insanların arasında yalanlarla dolu karmaşık bir ilişki başlar. Orgel Kontu’nun maskeli balosunda, maskeler aslında insanların kalplerini gizliyorsa da, hiçbirinin bundan haberi yoktur. Raymond Radiguet’nin vakitsiz ölümünden hemen önce yayımlanan Orgel Kontu’nun Balosu’nda, insan ruhunun derinliklerinin incelikli tahlilleriyle karşılaşırız.

“Orgel Kontu’nun zihni dünyadaki en harikulade zihindi, ama o zihin, aynı zamanda fazlasıyla otoriter, ketum ve uyuşmazdı. İnsanlarla ilişki kurmaktan çok onları ‘edinirdi’. Karşılığında da çok şey talep ederdi. Biraz yönlendirmek isterdi. Kendi kontrolünde tutardı.”

“Proust’tan daha güzel, Balzac’tan daha gerçek…”
-Jean Cocteau-