Kendine özgü mantığıyla Bay Valery, ansiklopedi tutkusuyla Bay Henri, kara bir mizahla başarıyı ele alan Bay Brecht, özgün düşünme biçimiyle Bay Juarroz, yürüyüşe çıkmış matrak Bay Calvino ve ormandaki sadece kendisine ait kulübesinde Bay Walser… Gonçalo M. Tavares’in kaleminden dökülen entelektüel ve şiirsel harikalara Rachel Caiano’nun neşeli desenleri eşlik ediyor. Yazının beyefendilerinin mahallesi okurunu bekliyor.

“Gonçalo M. Tavares, hayalgücüne dayalı kurmacanın geçerli bağlarıyla ilişkisini kopararak ve benzersiz bir hayalgücüyle donanmış olarak Portekiz’in edebiyat sahnesine daldı. Tavares büyük bir ustalıkla çok özel bir dil kullanıyor, ve bu özel dili öyle bir uyguluyor ki onun artık bir kriter olduğunu söylemek -şimdilerde yeteneklerinin tadını çıkardığımız genç romancıları kesinlikle küçümsemiyorum- abartı sayılmaz; artık kurmaca yazında Gonçalo öncesi ve Gonçalo sonrasından söz ediliyor. Sanırım ona sunabileceğim en büyük övgü bu. Bence otuz yıl sonra, hatta belki daha da önce Nobel Ödülü’nü alacaktır, bu bir kehanet ama sanırım doğru çıkacak. Ancak ödülü aldığında onu kucaklamak için buralarda olamayacağıma üzülüyorum.”

– Jose Saramago, Defterler

“Gonçalo M. Tavares harika, portatif bir mahalle yaratmış. Bay Brecht ve arkadaşlarının yaşadığı, yiyip içtiği mahalle, şaşırtıcı özgünlükte bir yapıt.”

– Enrique Vila-Matas, El Pais