Beni ben yapan bir öz var mıydı sahi? Bedenim, sesim, dilim, evim

dediğim yer değişmişti ya, başka bir insan mı olmuştum artık? Oysa

olduğum kişiyi ısrarla, onu yok etmeye çalışan her şeye, herkese

rağmen yavaş yavaş kabuğundan çıkarmıştım ben.

Annemin Kaburgası, kimliğinden onur duyanların, aşkı özgürce

yaşayanların, göçmenliğin dilini en iyi bilenlerin, cinselliğin

üzerindeki toplumsal tahakküme meydan okuyanların, basmakalıp

değerlerden ve birörnek yaşam biçimlerinden usananların öyküleri.

Burçin Tetik, ayrıştırıcı söylemlere, yaşamımızı çepeçevrelemiş öfke

diline, gökkuşağının tüm renkleriyle karşılık veriyor. Özgün, duyarlı,

cesur…

O meşhur şarkıdaki gibi, gökkuşağının üzerinde bir yerde, ta

yukarıda…